O εκπαιδευτικός συμβολισμός των Τριών Ιεραρχών
Αργία ή εκκλησιασμός; «Πρόοδος ή «συντήρηση»; Εκπαιδευτικές δράσεις ή κατήχηση; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο; Κάτι απ’όλα και στην ουσία, μηδέν;
Η διαμάχη των τελευταίων ετών για τον τρόπο εορτασμού της ημέρας των Τριών Ιεραρχών είναι πάλι εδώ. Οι αντιτιθέμενοι διαφωνούν, αλλά στην ουσία ομονοούν για την υποβάθμιση του ίδιου του παιδευτικού έργου τους. Ας μιλήσουμε, δηλαδή, για τον εορτασμό και όχι για την ουσία του έργου. Ακολουθώντας, πιστά τη φιλοσοφία της αποδόμησης που διαποτίζει τη σύγχρονη εκπαίδευση, σε κάθε γνωστικό αντικείμενο, τα τελευταία χρόνια.
Όμως η συμβολική σκέψη είναι ομοούσια με τον άνθρωπο και την ιστορία του. Και με αυτόν τον τρόπο, το παιδευτικό και κοινωνικό μήνυμα των ιεραρχών, είναι συμβολικό και τραγικά επίκαιρο, για τη χώρα μας:
Αγώνας για δημόσια παιδεία χωρίς οικονομικές διακρίσεις, ισονομία, εργασιακά δικαιώματα και αλληλεγγύη, δημόσια υγεία και πρόνοια, δάσκαλοι που παιδαγωγούν και δεν ελέγχουν, αγώνας ενάντια στους κερδοσκόπους, αγάπη, ελευθερία και σεβασμός του ανθρώπινου προσώπου, σύνθεση της ελληνικής κλασικής γραμματείας με τις σύγχρονες ανάγκες, σύνθεση ανάμεσα στην επιστήμη και το όραμα, τη λογική και το συναίσθημα, το λόγιο και το λαϊκό, σεβασμός στη διαφορετικότητα, κ.α, ήταν το έργο των Τριών Ιεραρχών. Που το διεκδίκησαν με ανοικτό πνεύμα και κριτική στάση απέναντι στο πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής τους.
Η «αριστεία» του καθενός Ιεράρχη, ήταν ασύγκριτη και γι’αυτό η λύση ήταν επιβράβευση, η καθιέρωση του εορτασμού και των Τριών. Ουσιαστικά και συμβολικά, καθιερώθηκε η «αριστεία της τριάδας», την ομάδας, δηλαδή. Της κοινότητας, του σχολείου, σα να λέμε. Η μόρφωση και οι στόχοι του κάθε μαθητή, βελτιώνει όλο το σχολείο, που γίνεται άριστη και άρτια κοινότητα, απομονώνοντας τον ατομικισμό.
Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών είναι γιορτή Παιδείας, Δημοκρατίας, Ελευθερίας ή τουλάχιστον ας είναι μια αρχή για αναστοχασμό, πέρα από δογματισμούς.
Άραγε, είναι γι΄αυτό, που ενοχλεί και υποβαθμίζεται;
Εκ του ΔΣ
