H Ένωση Γονέων Παλλήνης στηρίζει τις πρωτοβουλίες της Ομοσπονδίας και συμμετέχει σε αυτές, καλώντας και τους συλλόγους- μέλη της Ένωσης να τις στηρίξουν. Συμμετείχαμε σε όλες τις συσκέψεις της Ομοσπονδίας και συγκαλέσαμε πριν και μετά την καραντίνα τοπικές συσκέψεις για τα προβλήματα των σχολείων της πόλης μας, για τον πρόσφατο νόμο για την εκπαίδευση και τις αλλαγές που επιφέρει, όπως και τα ζητήματα που αφορούν την τηλεκπαίδευση και τη de facto θέσπιση της προαιρετικότητας της εκπαίδευσης στη διάρκεια της πανδημίας. Σε αυτές τις συσκέψεις, κάθε γονέας ή εκπρόσωπος γονέων που ενδιαφερόταν να ενημερωθεί για τα ζητήματα και να συμμετάσχει στις δράσεις για την αντιμετώπισή τους είχε τη δυνατότητα να εκφράσει τις απόψεις του και να διατυπώσει τις προτάσεις του σε συγκροτημένες και γόνιμες διαδικασίες.
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα στην Παλλήνη είναι η μη εφαρμογή της υποχρεωτικής δίχρονης προσχολικής αγωγής. Προσπαθούμε να πιέσουμε το Δήμο για την εφαρμογή της. Ακόμη, η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του Δήμου Παλλήνης δε συγκροτείται, με επιλογή και ευθύνη του Δημάρχου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε σωστή ενημέρωση, ούτε συνεργασία των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας σε επίπεδο δημοτικής αρχής. Βέβαια, η Ένωση έχει αναλάβει τις δέουσες πρωτοβουλίες συνεννόησης με τους φορείς αυτούς (σωματεία εκπαιδευτικών, δημοτικές παρατάξεις κλπ) και έχει εξασφαλίσει την υποστήριξή τους για τη συγκρότηση της Επιτροπής. Έχουμε ζητήσει σχετική συζήτηση και ψηφοφορία στο δημοτικό συμβούλιο.
Είμαστε ανήσυχοι για τις διαδικασίες των συνελεύσεων και των εκλογών σε συνθήκες πανδημίας. Ανάλογη ανησυχία έχει εκφραστεί και από συλλόγους μας. Ζητάμε από την ομοσπονδία και την ΑΣΓΜΕ να μεριμνήσουν για την έγκαιρη αποσαφήνιση του τι πρέπει να γίνει ώστε να μην κινδυνεύσουν οι αρχαιρεσίες και οι διαδικασίες από την πανδημία, τη σχετική ανησυχία των γονιών και ενδεχόμενη επαναφορά πιο σφιχτών περιοριστικών μέτρων.
Είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι από τις συνέπειες του νέου ωρολογίου προγράμματος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η εξαφάνιση σημαντικών μαθημάτων (καλλιτεχνική παιδεία, κοινωνιολογία κλπ) μας εκπλήσσει πολύ αρνητικά και θεωρούμε το ζήτημα κορυφαίο, που πρέπει να αναδειχθεί από τις δράσεις μας.
Παράλληλα, ανησυχούμε ιδιαίτερα για τον τρόπο που εξελίχθηκε η εξ αποστάσεως εκπαίδευση στη διάρκεια της καραντίνας, με την ουσιαστική εγκατάλειψη όσων δεν είχαν τα μέσα να την παρακολουθήσουν, την ανεπάρκεια των συστημάτων και την τελική de facto μετατροπή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε προαιρετική. Βλέπουμε ότι το κράτος παρουσιάζει την κατάσταση ως μια ιστορία επιτυχίας και ταυτόχρονα δε βλέπουμε κανένα ουσιαστικό μέτρο να λαμβάνεται για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας στα σχολεία. Το αντίθετο, αυξάνονται οι μαθητές στις τάξεις, δεν καλύπτονται τα μόνιμα κενά με μόνιμους διορισμούς, δεν υπάρχει πουθενά η παραδοχή από το κράτος ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δε μπορεί να υποκαταστήσει την φυσική διδασκαλία και ότι είναι ευθύνη του κράτους να διασφαλίσει ότι κανένας μαθητής δε θα τη στερηθεί, αντί να αφήνεται στην επιλογή των γονέων του. Θεωρούμε ότι το γονεϊκό κίνημα, μαζί με το μαθητικό και εκπαιδευτικό, πρέπει να δράσει προληπτικά, να προνοήσει για την ενδεχόμενη επανάληψη του κλεισίματος σχολείων λόγω κορονοϊού και να επεξεργαστεί περαιτέρω αιτήματα που να την αποτρέπουν.
Παρατηρούμε, τέλος, ότι οι ανακοινώσεις της ομοσπονδίας και της ΑΣΓΜΕ δε φτάνουν συχνά στους γονείς των συλλόγων. Θεωρούμε ότι οι θέσεις και τα αιτήματα είναι γενικά σωστά και η υιοθέτηση στις ανακοινώσεις μιας γλώσσας ψύχραιμης, δημιουργικής και αναλυτικής, απαλλαγμένης ίσως από κάποια δείγματα άγχους καταγγελίας και τάσεις αφορισμού, θα βοηθούσε στην προσέγγιση γονέων που είναι καλοπροαίρετοι, αλλά όχι εξοικειωμένοι με την ιστορία, το ρόλο και τα αιτήματα του γονεϊκού κινήματος.
